Wielki Tydzień
Tydzień poprzedzający święto Zmartwychwstania nazywamy Świętym lub Wielkim Tygodniem. W tym bowiem tygodniu obchodzimy
pamiątkę największych tajemnic naszego odkupienia, mianowicie Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Pańskiego.
Większość języków europejskich zachowała dla święta Zmartwychwstania biblijną nazwę Pascha, tj. przejście.
### Pascha – przejście Boga
Nazwa ta pojawia się pierwszy raz na kartach Starego Testamentu przy opisie wyjścia Izraelitów z Egiptu. Aby pognębić
pychę faraona i złamać jego opór, Bóg zesłał śmierć na wszystkich pierworodnych synów Egipcjan, oszczędzając domy Żydów
naznaczone krwią baranka zabitego na ofiarę. Ominięcie przez anioła śmierci domów naznaczonych krwią – to pierwsze
miłosierne przejście Boga.
### Pascha – przejście Izraela
Skutkiem tego pierwszego przejścia było przejście drugie. Naród wybrany, ocalony dzięki krwi baranka i posilony w czasie
świętej uczty jego mięsem, przeszedł przez Morze Czerwone i pustynię do Ziemi Obiecanej. Izraelici zachowali żywe
wspomnienie tej wędrówki i tęsknotę do ostatecznego spełnienia się obietnic mesjańskich.
### Pascha – przejście Chrystusa
Obietnice mesjańskie spełniły się w sposób całkiem nieoczekiwany dla współczesnego Chrystusowi pokolenia, natomiast
zupełnie zgodny z proroctwami i typami biblijnymi. Syn Boży stał się człowiekiem, aby w godzinie wyznaczonej przez
Odwieczną Miłość spełnić ofiarę, której wyobrażeniem był rytualny baranek wielkanocny Starego Testamentu. W dniach
Paschy Chrystus dokonał zwycięskiego przejścia przez śmierć doczesną do nowego życia w chwale Ojca.
Po ludzku rzecz biorąc, rozdzielamy tajemnicę wielkanocną na odrębne tajemnice Śmierci, Zmartwychwstania i
Wniebowstąpienia. Kościół ujmuje sprawę głębiej. Śmierć, Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie – to odcinki jednej
całości: zwycięskiego przejścia.
### Pascha – przejście nasze
Miłosierdzie Boże, które oszczędziło pierworodnych synów Izraela w domach naznaczonych krwią baranka wielkanocnego,
teraz oszczędza dzieci Kościoła naznaczone Krwią nowego Baranka Wielkanocnego i wszczepione przez Chrzest w podobieństwo
Jego śmierci. Grzechy nasze zostają nam darowane dlatego, że zostały odpokutowane przez «Baranka, który gładzi grzechy
świata». Takie jest przejście miłosiernego Jezusa.
Postępując za naszym Wodzem, który jest równocześnie naszą drogą do Ojca, odbywamy nasze własne «przejście» ze śmierci
do życia, z ciemności do światła, z grzechu do łaski.
Tajemnica wielkanocna jest zatem streszczeniem dzieła Zbawiciela i rdzeniem chrześcijaństwa.
Obrzędy Wielkiego Tygodnia odznaczają się nie tylko szczególną godnością, lecz także szczególną mocą sakramentalną i
skutecznością dla ożywienia życia chrześcijańskiego.
Dlatego katolicy dokładają starań, aby ten tydzień poważnie i święcie przeżyć i pobożnie uczestniczyć w wielkich
tajemnicach Odkupienia, które Kościół będzie sprawował w liturgii.