Św. Ludwika, Króla i Wyznawcy
Św. Ludwik urodził się w roku 1215. W dwunastym roku życia objął tron francuski. Głęboko religijny, starał się oprzeć porządek państwowy na zasadach Ewangelii. Był tercjarzem franciszkańskim i z obowiązkami monarchy oraz ojca licznej rodziny łączył gorliwość w modlitwie i pokucie. Osobiście służył ubogim i trędowatym. By spełnić ślub złożony w chorobie, dwukrotnie podejmował wyprawę krzyżową. W czasie pierwszej wyprawy dostał się do niewoli muzułmańskiej, w czasie, drugiej padł ofiarą dżumy, która dziesiątkowała jego wojsko. Zmarł w Tunisie 25 sierpnia 1270 roku.
Introit
Ps 36:30-31
Usta sprawiedliwego głoszą mądrość i język jego mówi to, co słuszne, prawo jego mieszka w jego sercu.
Ps 36:1
Nie unoś się z powodu złoczyńców, ani nie zazdrość czyniącym nieprawość.
Chwała Ojcu…
Usta sprawiedliwego głoszą mądrość i język jego mówi to, co słuszne, prawo jego mieszka w jego sercu.
Kolekta
Boże, Tyś św. Ludwika z królestwa ziemskiego przeniósł do chwały Królestwa Niebieskiego. Prosimy Cię, przez jego zasługi i modlitwy, abyś nas uczynił współdziedzicami Króla królów, Jezusa Chrystusa Syna Twojego:
Który żyjesz…
Lekcja
Czytanie z Księgi Mądrości.
Mdr 10: 10-14
Opatrzność Boża kierowała losami prześladowanego patriarchy Jakuba i Józefa wtrąconego do więzienia. Bóg nie zapomina o swoich męczennikach, lecz wspomaga ich w chwilach cierpień i daje im triumf nad przeciwnikami.
Sprawiedliwego poprowadził Pan drogami prostymi i ukazał mu Królestwo Boże, i dał mu umiejętność rzeczy świętych; wśród trudów czcigodnym go uczynił i dopełnił jego trudów.
W podstępie oszukujących go przybył mu z pomocą i możnym go uczynił. Ustrzegł go od nieprzyjaciół i bezpiecznym uczynił przed oszustami, i dopuścił nań silną walkę, by zwyciężył i przekonał się, iż mocniejsza ponad wszystko jest mądrość. Ona to sprawiedliwego, gdy go sprzedano, nie opuściła, lecz od grzeszników go uwolniła: i zstąpiła z nim do ciemnicy, a w więzieniu go nie zaniechała, aż mu przyniosła berło królestwa i potęgę przeciw tym, którzy go uciskali. I okazała, że kłamcami byli ci, co go oczerniali; i dał mu blask wiekuisty Pan Bóg nasz.
Graduał
Ps 91:13; 91:14
Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, rozrośnie się jak cedr na Libanie w domu Pańskim.
Ps 91:3
By głosić z rana Twoje miłosierdzie, a wierność Twoją nocami. Alleluja, alleluja.
Jk 1:12
Błogosławiony człowiek, który zniesie pokusę, bo utwierdziwszy się, otrzyma wieniec żywota. Alleluja.
Ewangelia
Ciąg dalszy ☩ Ewangelii świętej według Łukasza.
Łk 19:12-26
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim tę przypowieść: «Pewien człowiek szlachetnego rodu udawał się w daleką krainę, aby posiąść dla siebie królestwo i wrócić. Przywołał zatem dziesięciu ze swych sług, dał im dziesięć min i rzekł do nich: Zarabiajcie, aż powrócę. A poddani jego nienawidzili go i wyprawili za nim poselstwo mówiąc: Nie chcemy, aby ten panował nad nami. I stało się, że posiadłszy królestwo wrócił i rozkazał zawezwać sługi, którym wręczył pieniądze, aby się dowiedzieć, ile zarobił każdy z nich. Przybył tedy pierwszy, mówiąc: Panie, mina twoja dziesięć min przysporzyła. I rzekł mu: Dobrze, sługo dobry, żeś w małym był wierny, będziesz miał władzę nad dziesięciu miastami. I przybył drugi, mówiąc: Panie, mina twoja pięć min przysporzyła. I rzekł mu: A ty będziesz nad pięciu miastami. A inny przyszedł, mówiąc: Oto twoja mina, którą miałem schowaną w chustce; bałem się bowiem ciebie, żeś jest człowiek srogi: bierzesz, czegoś nie położył, i żniesz, czegoś nie posiał. Rzekł mu: Ze słów twych sądzę cię, zły sługo. Wiedziałeś, żem człowiek surowy, że biorę, czegom nie położył, i żnę, czegom nie posiał. A czemuś to nie dał pieniędzy moich do banku, abym po powrocie mógł ich zażądać z procentem? I rzekł do otoczenia: Zabierzcie od niego minę i dajcie temu, który ma dziesięć min. I rzekli mu: Panie, ma przecież dziesięć min. A powiadam wam, że każdemu, kto ma, będzie dane i obfitować będzie, a kto nie ma, i to, co ma, będzie od niego odjęte».
Antyfona na Ofiarowanie
Ps 88:25
Z nim moja wierność i moja łaska; w moim imieniu moc jego wzrośnie.
Sekreta
Prosimy Cię, wszechmogący Boże, abyśmy się stali miłymi Tobie przez modlitwy św. Ludwika, Twego Wyznawcy, który wzgardziwszy rozkoszami świata, starał się podobać tylko Chrystusowi Królowi.
Przez tegoż Pana…
Prefacja
Prefacja zwykła
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze Święty, wszechmogący, wieczny Boże, przez Chrystusa, Pana naszego. Przez Niego Twój majestat chwalą Aniołowie, uwielbiają Państwa, z lękiem czczą Potęgi, Niebiosa i Moce niebios oraz błogosławieni Serafini we wspólnej wysławiają radości. Z nimi to, prosimy, dozwól i naszym głosom wołać w pokornym uwielbieniu:
Antyfona na Komunię
Mt 24:46-47
Błogosławiony sługa, którego pan przyszedłszy znajdzie czuwającego. Zaprawdę, powiadam wam, że postawi go nad wszystkimi dobrami swymi.
Pokomunia
Boże, który uczyniłeś św. Ludwika, Twego Wyznawcę, godnym podziwu na ziemi, i nagrodziłeś go chwałą w niebie: prosimy Cię, byś go ustanowił obrońcą Twojego Kościoła.
Przez Pana…