Św. Jadwigi, Wdowy
Św. Jadwiga urodziła się na zamku Andechs w Bawarii około roku 1174. Mając dwanaście lat, poślubiła księcia polskiego Henryka Brodatego, z którym miała dwóch synów i trzy córki. Potem oboje małżonkowie związali się ślubem doskonałej czystości i trzydzieści następnych lat przeżyli wstrzemięźliwie. Jadwiga przeżyła śmierć męża i dzieci, z wyjątkiem jednej córki. Ukochany syn, Henryk Pobożny, poległ w bitwie z Tatarami pod Legnica. Ostatnie lata swojego życia spędziła św. Jadwiga w ufundowanym przez siebie klasztorze Cysterek w Trzebnicy, gdzie jej córka Gertruda była przełożona. Zmarła 15 października 1243 roku. Relikwie spoczywają w Trzebnicy. Śląsk czci ją jako swoją Patronkę.
Introit
Ps 118:75; 118:120
Wiem, Panie, że słuszne są Twoje wyroki, żeś sprawiedliwie mnie trapił: drży moje ciało z bojaźni przed Tobą, lękam się Twoich wyroków.
Ps 118:1
Błogosławieni, których droga jest niepokalana: którzy postępują zgodnie z prawem Pana.
Chwała Ojcu…
Wiem, Panie, że słuszne są Twoje wyroki, żeś sprawiedliwie mnie trapił: drży moje ciało z bojaźni przed Tobą, lękam się Twoich wyroków.
Kolekta
Boże, który św. Jadwigę pobudziłeś do przejścia całym sercem od przepychu światowego do pokornego naśladowania Krzyża Twego, spraw, abyśmy przez jej zasługi i za jej przykładem nauczyli się deptać przemijające rozkosze świata i obejmując Krzyż Twój zwyciężać wszelkie przeciwności:
Który żyjesz…
Lekcja
Czytania z Księgi Przysłów.
Prz 31:10-31
Na kartach Starego Testamentu znajdujemy obraz idealnej matki całkowicie oddanej mężowi i domownikom.
Mężną niewiastę któż znajdzie? Jej wartość daleko ponad ostatnie granice! Serce jej męża ufność w niej pokłada, a zysków mu nie zabraknie. Świadczy mu to, co dobre, a nie złe, po wszystkie dni jego życia.
Poszukała wełny i lnu i przemyślnie pracowała rękoma swymi. Stała się jako okręt kupiecki, co z dala chleb swój przywozi. Wstała jeszcze wśród nocy i żywność rozdała domownikom, a pokarm swoim służącym. Pomyślała o roli i nabyła ją, z owocu swych rąk zasadziła winnicę. Biodra swe męstwem opasała i umocniła swe ramię. Skosztowała i przekonała się, że dobre jest jej zajęcie: pochodnia jej nocą nie zgaśnie. Sięgnęła ręką po trudne zajęcia, a palce jej ujęły wrzeciono. Nieszczęśliwemu otwarła swą rękę, wyciągnęła swe dłonie ku biedakowi. Dla domu swego o chłody lękać się nie będzie: wszyscy bowiem jej domownicy podwójnie są odziani. Zwierzchnią szatę sporządziła sobie: bisior i purpura to jej odzienie. Mąż jej jest znany wśród bram, gdy ze starszymi okręgu zasiędzie. Tkaninę uczyniła i sprzedała, i dostarczyła pas Chananejczykowi. Moc i dostojność jej szatą, i śmieje się na myśl od dniu ostatnim. Usta swe dla mądrości otwiera, a językiem jej rządzi prawo łagodności. Myślała o ścieżkach domu swego, a chleba bezczynnie nie jadła.
Powstali synowie jej i najszczęśliwszą orzekli. I mąż jej również ją pochwalił: «Wiele córek zgromadziło skarby: tyś je wszystkie przeszła». Zawodny jest wdzięk i próżna jest piękność: niewiasta, co Boga się boi – ta dozna chwały. Dajcie jej z owocu jej rąk, a dzieła jej niech ją chwalą w bramach.
Graduał
Ps 44:3; 44:5
Wdzięk rozlał się na Twoich wargach, przeto Bóg pobłogosławił Cię na wieki.
℣. W obronie wiary i sprawiedliwości niech cudów dokona Twoja prawica. Alleluja, alleluja.
Ps 44:5
W chwale i piękności swojej wystąp, walcz zwycięsko i króluj. Alleluja.
Ewangelia
Ciąg dalszy ☩ Ewangelii świętej według Mateusza.
Mt 13:44-52
Onego czasu: Powiedział Jezus uczniom swoim tę przypowieść: «Podobne jest Królestwo Niebieskie do skarbu ukrytego w roli, który, gdy znalazł człowiek, skrył, a przejęty radością idzie i sprzedaje wszystko, co ma, a kupuje ową rolę.
Również podobne jest Królestwo Niebieskie człowiekowi kupcowi, poszukującemu pięknych pereł. A znalazłszy jedną perłę kosztowną, poszedł i sprzedał wszystko, co miał, i nabył ją.
Również podobne jest Królestwo Niebieskie do sieci zapuszczonej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. I wyciągnąwszy ją, gdy była pełna, i usiadłszy na brzegu, dobre powybierali do naczyń, a złe precz wyrzucili.
Tak będzie przy końcu świata. Wyjdą Aniołowie i wyłączą złych spośród sprawiedliwych, i wrzucą ich w piec ognisty. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Zrozumieliście to wszystko?» Mówią Mu: «Tak».
Rzekł im: «Przeto każdy uczony w Piśmie, biegły w nauce o Królestwie Niebieskim, podobny jest do człowieka gospodarza, który dobywa ze skarbca swego rzeczy nowe i stare».
Antyfona na Ofiarowanie
Ps 44:3
Wdzięk rozlał się na Twoich wargach, przeto Bóg pobłogosławił Cię na wieki.
Sekreta
Przyjmij, Panie, ofiarę, którą lud Tobie oddany składa ku czci Twoich Świętych, uznając, że dzięki ich zasługom doznał pomocy w ucisku.
Przez Pana…
Prefacja
Prefacja zwykła
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze Święty, wszechmogący, wieczny Boże, przez Chrystusa, Pana naszego. Przez Niego Twój majestat chwalą Aniołowie, uwielbiają Państwa, z lękiem czczą Potęgi, Niebiosa i Moce niebios oraz błogosławieni Serafini we wspólnej wysławiają radości. Z nimi to, prosimy, dozwól i naszym głosom wołać w pokornym uwielbieniu:
Antyfona na Komunię
Ps 44:8
Miłujesz sprawiedliwość, a nienawidzisz nieprawości, dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił cię olejkiem wesela obficiej niż twe towarzyszki.
Pokomunia
Nasyciłeś, Panie, rodzinę Twoją świętymi darami: wzmacniaj nas stale za wstawiennictwem tej, której uroczystość obchodzimy.
Przez Pana…