☩ A. M. D. G. ☩
v5.13.2
Stacja odbywa się w najstarszym mariańskim kościele Rzymu, w którym spoczywa Polak, biskup warmiński, kardynał Stanisław Hozjusz (zm. 1579).
Czytania dzisiejszej Mszy wskazują dwie drogi: drogę zbawienia i drogę potępienia. Ufność w Bogu i miłość wiodą do zbawienia, pycha i samolubstwo prowadzą na zatracenie.
Ps 69:2; 69:3
Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu, Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu. Niech się zawstydzą i okryją rumieńcem, którzy na życie me godzą.
Ps 69:4
Niechaj się cofną i wstydem okryją ci, którzy z nieszczęść moich się weselą.
Chwała Ojcu…
Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu, Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu. Niech się zawstydzą i okryją rumieńcem, którzy na życie me godzą.
Ps 69:2; 69:3
Deus, in adjutórium meum inténde: Dómine, ad adjuvándum me festína: confundántur et revereántur inimíci mei, qui quærunt ánimam meam.
Ps 69:4
Avertántur retrórsum et erubéscant: qui cógitant mihi mala.
Glória Patri…
Deus, in adjutórium meum inténde: Dómine, ad adjuvándum me festína: confundántur et revereántur inimíci mei, qui quærunt ánimam meam.
Udziel nam, prosimy Cię, Panie, pomocy łaski Twojej, abyśmy gorliwie trwając w poście i modlitwie, zostali wybawieni od nieprzyjaciół duszy i ciała.
Przez Pana…
Præsta nobis, quǽsumus, Dómine, auxílium grátiæ tuæ: ut, jejúniis et oratiónibus conveniénter inténti, liberémur ab hóstibus mentis et córporis.
Per Dominum…
Czytanie z Księgi Proroka Jeremiasza.
Jer 17:5-10
To mówi Pan Bóg: Przeklęty człowiek, który ufa w człowieku i czyni ciało ramieniem swoim, a od Pana odstępuje serce jego. Bo będzie jak wrzos na puszczy i nie ujrzy, gdy przyjdzie dobro, ale będzie mieszkał w suchości na puszczy w ziemi słonej i niemieszkalnej.
Błogosławiony mąż, który ufa w Panu i będzie Pan ufaniem jego. I będzie jak drzewo, które przesadzają nad wodami, które ku wilgoci puszcza korzenie swoje; a nie będzie się bało, gdy przyjdzie gorąco, i będzie liść jego zielony, a czasu posuchy nie będzie się trapić i nigdy nie przestanie czynić owocu. Zawiłe jest serce wszystkich i niewybadane; kto je pozna; ja, Pan, badający serca i doświadczający nerek, który daje każdemu według drogi jego i według owocu wynalazków jego, mówi Pan wszechmogący.
Léctio Jeremíæ Prophétæ.
Jer 17:5-10
Hæc dicit Dóminus Deus: Maledíctus homo, qui confídit in hómine, et ponit carnem bráchium suum, et a Dómino recédit cor ejus. Erit enim quasi myrícæ in desérto, et non vidébit, cum vénerit bonum: sed habitábit in siccitáte in desérto, in terra salsúginis et inhabitábili. Benedíctus vir, qui confídit in Dómino, et erit Dóminus fidúcia ejus. Et erit quasi lignum, quod transplantátur super aquas, quod ad humórem mittit radíces suas: et non timébit, cum vénerit æstus. Et erit fólium ejus víride, et in témpore siccitátis non erit sollícitum, nec aliquándo désinet fácere fructum. Pravum est cor ómnium et inscrutábile: quis cognóscet illud? Ego Dóminus scrutans cor, et probans renes: qui do unicuíque juxta viam suam, et juxta fructum adinventiónum suárum: dicit Dóminus omnípotens.
Ps 78:9; 78:10
Przebacz nam, o Panie, grzechy, aby nie drwili z nas poganie: «Gdzie jest ich Bóg»?
℣. Wspomóż nas, Boże, nasz Zbawicielu, i dla chwały imienia Twego wybaw nas, Panie.
Ps 78:9; 78:10
Propítius esto, Dómine, peccátis nostris: ne quando dicant gentes: Ubi est Deus eórum?
℣. Adjuva nos, Deus, salutáris noster: et propter honórem nóminis tui, Dómine, líbera nos.
Ciąg dalszy ☩ Ewangelii świętej według Łukasza.
Łk 16:19-31
Onego czasu rzekł Jezus do faryzeuszów: Był człowiek pewien bogaty, który przyodziewał się w purpurę i bisior i codziennie ucztował wystawnie. I był żebrak pewien, imieniem Łazarz, który leżał u bramy jego, pokryty wrzodami. A pragnął nasycić się odrobinami, które spadły ze stołu bogacza, a nikt mu nie dawał; tylko psy przychodziły i lizały wrzody jego.
I stało się, że umarł żebrak i Aniołowie ponieśli go na łono Abrahama. Umarł też i bogacz i pogrzebany był w piekle. A cierpiąc męki podniósł oczy swoje i ujrzał w oddali Abrahama i Łazarza na łonie jego. A wołając, rzekł: «Ojcze Abrahamie, zmiłuj się nade mną i poślij Łazarza, aby umoczył w wodzie koniec palca swego i zwilżył język mój, bo cierpię męki w tym płomieniu». I rzekł my Abraham: «Synu, wspomnij, żeś za życia swego otrzymał dobro, podobnie jak Łazarz zło. Teraz on doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A oprócz tego wszystkiego między nami a wami otchłań wielka utwierdzona jest, aby ci, którzy by chcieli stąd przejść do was, nie mogli, ani też stamtąd tutaj się przeprawić». I rzekł: «Proszę cię tedy, ojcze, abyś wysłał go do domu ojca mego, mam bowiem pięciu braci, aby ich przestrzegł, żeby i oni nie dostali się na to miejsce mąk». I rzekł mu Abraham: «Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają». A on rzekł: «Nie, ojcze Abrahamie, ale gdyby kto z umarłych poszedł do nich, będą pokutę czynili». I rzekł mu: «Jeżeli nie słuchają Mojżesza i Proroków, nawet choćby kto z martwych powstał, nie uwierzą».
Sequéntia ☩ sancti Evangélii secúndum Lucam.
Luc 16:19-31
In illo témpore: Dixit Jesus pharisǽis: Homo quidam erat dives, qui induebátur púrpura et bysso: et epulabátur cotídie spléndide. Et erat quidam mendícus, nómine Lázarus, qui jacébat ad jánuam ejus, ulcéribus plenus, cúpiens saturári de micis, quæ cadébant de mensa dívitis, et nemo illi dabat: sed et canes veniébant et lingébant úlcera ejus. Factum est autem, ut morerétur mendícus, et portarétur ab Angelis in sinum Abrahæ. Mórtuus est autem et dives, et sepúltus est in inférno. Elevans autem óculos suos, cum esset in torméntis, vidit Abraham a longe, et Lázarum in sinu ejus: et ipse clamans, dixit: Pater Abraham, miserére mei, et mitte Lázarum, ut intíngat extrémum dígiti sui in aquam, ut refrígeret linguam meam, quia crúcior in hac flamma. Et dixit illi Abraham: Fili, recordáre, quia recepísti bona in vita tua, et Lázarus simíliter mala: nunc autem hic consolátur, tu vero cruciáris. Et in his ómnibus, inter nos et vos chaos magnum firmátum est: ut hi, qui volunt hinc transíre ad vos, non possint, neque inde huc transmeáre. Et ait: Rogo ergo te, pater, ut mittas eum in domum patris mei. Hábeo enim quinque fratres, ut testétur illis, ne et ipsi véniant in hunc locum tormentórum. Et ait illi Abraham: Habent Móysen et Prophétas: áudiant illos. At ille dixit: Non, pater Abraham: sed si quis ex mórtuis íerit ad eos, pæniténtiam agent. Ait autem illi: Si Móysen et Prophétas non áudiunt, neque si quis ex mórtuis resurréxerit, credent.
Wj 32:11; 32:13; 32:14
Mojżesz modlił się do Pana, Boga swego, mówiąc: Czemuż, Panie, gniewasz się na lud Swój? Niech ucichnie gniew Twój, wspomnij na Abrahama, Izaaka i Jakuba, którym przysiągłeś dać ziemię płynącą mlekiem i miodem. I dał się Pan przebłagać, aby nie czynił złego, którym zagroził ludowi swemu.
Exod 32:11; 32:13; 32:14
Precátus est Móyses in conspéctu Dómini, Dei sui, et dixit: Quare, Dómine, irásceris in pópulo tuo? parce iræ ánimæ tuæ: meménto Abraham, Isaac et Jacob, quibus jurásti dare terram fluéntem lac et mel. Et placátus est Dóminus de malignitáte, quam dixit fácere pópulo suo.
Panie, niechaj uświęcą nas posty, które składamy Ci wraz z tą ofiarą na chwałę Twojego imienia, aby w naszym wnętrzu dokonało się to, co wyrażają nasze zewnętrzne wyrzeczenia.
Przez Pana…
Præsénti sacrifício, nómini tuo nos, Dómine, jejúnia dicáta sanctíficent: ut, quod observántia nostra profitétur extérius, intérius operétur efféctu.
Per Dominum…
Prefacja Wielkopostna
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze święty, wszechmogący, wieczny Boże:
Ty przez post ciała uśmierzasz wady, podnosisz ducha, udzielasz cnoty i nagrody, przez Chrystusa, Pana naszego.
Przez Niego majestat Twój chwalą Aniołowie, uwielbiają Państwa, z lękiem czczą Potęgi. A wspólnie z nimi w radosnym uniesieniu sławią Niebiosa, Moce niebieskie i błogosławieni Serafini. Z nimi to, prosimy, dozwól i naszym głosom wołać w pokornym uwielbieniu:
de Quadragesima
Vere dignum et justum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine, sancte Pater, omnípotens ætérne Deus: Qui corporáli ieiúnio vítia cómprimis, mentem élevas, virtútem largíris et prǽmia: per Christum Dóminum nostrum. Per quem majestátem tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Cæli cælorúmque Virtútes, ac beáta Séraphim, sócia exsultatióne concélebrant. Cum quibus et nostras voces, ut admítti iúbeas, deprecámur, súpplici confessióne dicéntes:
J 6:57
Kto pożywa moje Ciało i pije moją Krew, we mnie mieszka, a ja w nim, mówi Pan.
Joann 6:57
Qui mandúcat meam carnem et bibit meum sánguinem, in me manet et ego in eo, dicit Dóminus.
Prosimy Cię, Panie, niech nas nie opuszcza Twoja łaska, lecz niech nas utwierdza w Twojej świętej służbie i zapewnia nam stale Twoją pomoc.
Przez Pana…
Grátia tua nos, quǽsumus, Dómine, non derelínquat: quæ et sacræ nos déditos fáciat servitúti, et tuam nobis opem semper acquírat.
Per Dominum…
Módlmy się.
Pochylcie głowy wasze przed Bogiem.
Wspieraj, Panie, sługi Swoje i proszącym okazuj nieustannie Twoją dobroć, abyś w tych, co uznają Ciebie za Stwórcę i Pana, odnowił dary im udzielone, a odnowione zachował.
Przez Pana…
Oratio super populum
Orémus.
Humiliáte cápita vestra Deo.
Adésto, Dómine, fámulis tuis, et perpétuam benignitátem largíre poscéntibus: ut iis, qui te auctóre et gubernatóre gloriántur, et congregáta restáures et restauráta consérves.
Per Dominum…